เรื่องของพ่อตา กับ ลูกเขย

[dimistry]

ไม่ได้เต็มใจจะยกลูกสาวให้ แต่ทำไงได้ อีแม่ยายมันชอบ ลูกสาวก็ชอบ
แถมแต่งงานเสร็จแล้วยังมาอยู่บ้านเดียวกับพ่อตาแม่ยาย
สบายไป บ้านไม่ต้องเช่า ข้าวไม่ต้องซื้อ

วันนั้น พอตกบ่ายแก่ๆ พอตาเห็นว่าไอ้ลูกเขยมันชักจะขี้เกียจมากไปแล้ว วันๆเอาแต่นอน
จึงชวนลูกเขยลงเรือไปหาปลาด้วยกัน

พ่อตานั่งหัวเรือถือฉมวก ลูกเขยพายคัดท้าย

แล้วไอ้ลูกเขยตัวดีมันร้องถามพ่อมาจากท้ายเรือว่า
“พ่อ ๆ ดูห่านบ้านไอ้ทิดมาซิพ่อ ฝูงใหญ่เชียว”
“เออ”
“มันร้องเสียงดัง หนวกหูนะพ่อนะ”
“เออ”

“พ่อ ๆ ทำไมห่านมันร้องเสียงดังละพ่อ ? ”
“ห่านมันคอยาว มันก็ร้องเสียงดังได่้สิวะ”
“อ้าว! พ่อ แล้วทำไม กบคอมันสั้น มันถึงได้ร้องเสียงดังล่ะพ่อ ?”

พ่อตาเงียบหนวดกระดิก
ตีนกระดิกริกๆ นี่ถ้าไม่กลัวเรือคว่ำ เอาตีนฟาดปากมันสักที

สักพัก สองคน พ่อตาลูกเขย พายเรือเลาะไปถึงริมตลิ่งที่มีกอหญ้าบ้าง ดินเหนียวบ้างสลับกัน
อ้ายลูกเขยมันเห็นอะไรตรงริมตลิ่ง จึงร้องถามพ่อตา
“พ่อ ๆ”
“อะไรวะอ้ายทิด ?”
“รูอะไรน่ะพ่อ”
“อ๋อ รูอย่างนี้ มันน่าจะเป็นรูงู”
“รูงูเหรอพ่อ พ่อรู้ได้ไง ?”
“เออสิวะ กูเป็นเด็กท้องนามาจนแก่ ทำไมจะดูไม่ออกอันไหนเป็นรูงู ไม่ใช่รูงู”
“แล้วรูนี้มันยังมีงูอยู่ไหมพ่อ ?”
“มีซีวะ”
“พ่อรู้ได้ไง”
“เอ็งดูไว้อ้ายทิด รูที่ยังมีงูอยู่ดูตรงปากรูมัน ละลื่นๆ เรียบๆ เพราะงูมันเลื้อยเข้าออกบ่อยๆ”
พ่อตาพูดอย่างไว้ภูมิที่ได้สอนอ้ายลูกเขย ให้มันรู้ซะมั่ง

“อ้าวพ่อ ! แล้วหัวพ่อทำไม มันลื่นๆ เรียบๆ แววๆ เป็นลูกมะอึก งี้ละพ่อ ?
หรือว่าพ่อมุดอะไรๆ บ่อยๆ หัวล้านพ่อจึงลื่น ?”

ที่เหลือคิดเอาเอง ว่า ลูกเขยตัวแสบ จะมีชะตากรรมมยังไง